Dijital Kültürel Miras Objelerinin Voronoi Tabanlı Üretken Tasarım Yöntemiyle Bütünlenmesi
Hasar görmüş tarihi yapı, heykel ve objelerin parçalanıp yok olmuş olan eksik kısımlarının özgün veya çağdaş malzemelerle bütünlenmesi eserlerin algılanmasını birebir etkileyen koruma ve restorasyon alanında önemli bir müdahale tekniğidir. Özgün esere bütünleme yapılacağı zaman, yeni eklenecek malzemenin özgün malzeme ile fiziksel olarak uyum sağlaması ve interdisipliner bilimsel çalışmalar ışığında belirlenmesi gözetilmektedir. Bu çalışma kapsamında, dağılmış olan parçaları restorasyon aşamasında yeniden birleştirilmiş veya mevcut haliyle eksik parçaları olup bütünleme yapılabilecek kültürel miras objelerinin günümüze ulaşamamış olan eksik kısımlarının bir üretken tasarım yöntemi ile dijital olarak doldurularak bütünlenmesi amaçlanmıştır. Gelişen dijital teknolojiler, kültürel mirasın dijital olarak da korunmasını desteklemekte olup özgün esere zarar verme riski olmadan eserin dijital olarak belgelenip bütünlenebilmesine, sonraki aşamalarda ise artırılmış gerçeklik gibi araçlar ile desteklendiğinde çeşitli sergi ve müzelerde ziyaretçiler tarafından farklı temsil yollarıyla deneyimlenmesine olanak vermektedir. Böyle güncel uygulamalar, insanların tarihi eserlerle iletişimini güçlendirerek kültürel mirasa olan ilginin artmasına katkı sunabilmektedir. Bu çalışmada, objelerin eksik kısımlarında temsili olarak bağlayıcı görev üstlenecek olan yeni oluşumda, doldurulacak olan boşluğun organik formuna uyum sağlayacağı gözetilerek üretken tasarım yöntemlerinden Voronoi diyagramlarının kullanıldığı Hücresel Özdevinim yaklaşımı esas alınmıştır. Farklı boyutlarda ve biçimlerde hücrelerin daha düzensiz komşuluk ilişkilerine dayanan bu sistemin seçiminde çalışmada amaçlanan üretime olanak tanıması göz önünde bulundurulmuştur. Öncelikle eserlerin eksik kısımları üç boyutlu olarak modellenmiş olup, boşluklar farklı hücre boyutlarına sahip Voronoi diyagramları ile dijital olarak kaplanarak tamamlanmıştır. Literatürdeki benzer çalışmalar gözetildiğinde, kültürel miras objelerinin geleneksel yöntemlerden farklılaşan üretken tasarım temelli dijital temsil yöntemleriyle geliştirilip deneyimlenmesi ile alana katkı sağlaması bu çalışmanın amaçları arasındadır.
Completion of Digital Cultural Heritage Objects with Voronoi-Based Generative Design Method
Integrating the missing parts of damaged historical buildings, sculptures and objects with original or contemporary materials is an important intervention technique in the field of conservation and restoration, directly effecting the perception of the artifacts. Before the completion of the original object, the new material to be added should be physically compatible with the original material and determined in the light of interdisciplinary scientific studies. Within the scope of this study, it is aimed to integrate the missing parts of the cultural heritage objects, by digitally filling them with a generative design method. Developing digital technologies also support the digital preservation of cultural heritage, allowing the artifact to be documented and integrated digitally without the risk of damaging its original state, and to be experienced by people in various exhibitions and museums in different ways when supported by tools such as augmented reality in the following projects. Such current practices can contribute to the increase of interest in cultural heritage by strengthening people’s communication with the historical artifacts. In this study, the Cellular Automata approach is based on, in which Voronoi diagrams are used as a generative design method, considering that the new formation, which will take in charge as a representative binder in the missing parts of the objects, will adapt to the organic form of the space to be filled. In the selection of this method, which is based on more irregular neighborhood relations of cells in different sizes and shapes, it is taken into account that it allows the type of production that is aimed in the study. First of all, the missing parts of the artifacts are modeled three dimensionally, and the gaps that are modeled are digitally covered with Voronoi diagrams with different cell sizes. Considering similar studies in the literature, one of the aims of this study is to contribute to the field by experiencing the cultural heritage objects in a different manner by enriching them with generative design-based digital representation methods, unlike traditional completion techniques.
© 2021 Istanbul Technical University Graduate School, Department of Informatics, Architectural Design Computing Program. All Rights Reserved